Ik heb het boek gelezen en het heeft me erg aangegrepen aangezien het voor mij heel herkenbaar was. Ikzelf heb een cyste op mijn hypofyse die zich steeds weer vult. Hierdoor legt het mijn hormonen plat waardoor ik heel lang misselijk ben geweest en hoofdpijn heb gehad. Nu heb ik gelukkig hormonen.
In het begin werd er heel lang door mijn neurologe gedacht dat ik een eetstoornis had en stresshoofdpijn had. Pas na een half jaar ging een vervangende huisarts verder zoeken en dat is mijn geluk geweest. Op de operatietafel sprong namelijk de cyste op het moment dat ze hem leeg wilde gaan zuigen. Nu voel ik me gelukkig goed, maar dit jaar moet ik wederom geopereerd worden. Maarja, so be it.
Volgende week heb ik voor het eerst weer een gesprek met mijn neurloge. Ik wil haar nog even zeggen wat ik van de situatie denk voordat ik ga overstappen op een andere. Ze heeft mijn vertrouwen in haar geschaad door mij niet te geloven dat het geen stress of eetstoornis was.
Iedereen in mijn omgeving heeft de afgelopen tijd aan jullie gedacht. Tot nu toe leest iedereen het boek binnen 24 uur uit. Ik zal het als tip aan mijn neurologe meegeven.

Wat een bijzonder en aangrijpend boek. Ik kon het nauwelijks neerleggen. Gewoon van dag tot dag, maar wat een verhaal en wat een vrouw was ze, zo sterk, maar jij ook.
Dat ze het niet zo gauw wisten bij een zo zeldzame ziekte is te begrijpen, maar het makkelijke eerste oordeel is niet te verontschuldigen, dat heb je goed duidelijk gemaakt.

Aangrijpend is vooral die ‘proefdienst’ en de manier waarop zij en jullie allemaal daarmee omgingen.
Ik haalde het boek gewoon bij de grootste boekhandel hier en die hadden het al in voorraad, beseften dus goed het belang ervan. Je bewijst er velen een dienst mee.
Je Job verhaal is heel sterk.

Een bijzonder verhaal van een heel verdrietige geschiedenis van twee bijzondere mensen op een heel bijzondere, ingehouden manier verteld.
Wat ik buitengewoon bewonder is de ongelofelijke kracht van Nienke om zoveel pijn -en uiteindelijk ook het verdriet om het onvermijdelijk afscheid moeten nemen van haar leven- eigenlijk zonder klagen te hebben verdragen.
Knap van haar moeder om zo omzichtig en terughoudend naast Nienke te staan en te zorgen dat dit dappere ‘kruidje-roer-me-niet’ precies dan haar hulp en steun kreeg wanneer ze liet merken die nodig te hebben. Dat is, zo lijkt me dat, uit waarachtige liefde voor je kind je eigen drang tot zorgen onderdrukken.

@LieskeKeuning Het verhaal is in en in triest. Je hebt het heel mooi geschreven. Veel collega’s willen het ook lezen. Mooi godsvertrouwen

@LieskeKeuning wat een ontroerend boek, raakt me enorm!
10 hours ago

Het was zeer indrukwekkend om je boek te lezen. Je schrijft heel meeslepend. Als lezer zit je er dan midden in. Ik werd er soms echt niet goed van. Hoe veel moeilijker en zwaarder zal de werkelijkheid niet zijn geweest.
Echt reuze knap hoe je het verhaal van Nienke vorm hebt gegeven. Opzet en indeling en bijlagen, allemaal goed.
Ik vond de inleiding van Hans Kronenburg ook heel treffend: wat een gemiste kans voor de kerk.

Met veel aandacht en waardering heb ik de site bekeken. Ik ga het boek zeker lezen!

We hebben nu beiden je boek over Nienke gelezen en het heeft ons ontroerd. Ik realiseerde me dat ik nauwelijks ‘bevroedde’ wat jullie hebben, wat jij hebt meegemaakt in deze tijd die het boek beschrijft. Maar ja, je hebt mij er toen over verteld op de manier zoals je er nu over schrijft, in een sobere, ingehouden, bijna zakelijke, niet emotionele, maar wel afgewogen en toch directe stijl. Maar dan soberder!
Alles staat er nu zoals het gebeurde en zoals het gezegd werd. Dat is krachtig. Het maakt het boek bijzonder leesbaar. Je hebt het geschreven om Nienke niet eenzaam te laten in de tijd, maar haar daarin een plek te geven. Dat doet het boek. Het is o.i. – je zult het misschien niet een goed gekozen woord vinden, maar toch… – een ‘monument’ voor Nienke. De uitgesproken teksten rond de proefdienst in Klaarland en de uitvaartdienst, voegen echt toe! Ze geven de diepte weer, die je eerder in je boek summier, hier en daar, in slechts een enkele zin of gedachte uitte, a.h.w. terloops (Dat maakt het al lezend en – met jullie – meelevend ook zo fascinerend.)

Gisteren je indrukwekkende boek uitgelezen. Complimenten. Heb het bijna direct aan een vriendin doorgegeven die dezelfde ervaringen NU heeft.
Jammer dat de medische wetenschap zo’n werkdruk heeft. Boek geeft gespreksstof genoeg.

Ik heb dit boek in één ruk uitgelezen.
Nienke’s verhaal is aangrijpend en laat je niet los.