Zo’n 20 jaar geleden heb ik bij Nienke in de klas gezeten in 5 VWO op het Oostergo College in Dokkum.
Begin maart van dit jaar was ik oud klasgenoten aan het zoeken op internet, zo ook Nienke. Tot mijn grote schrik las ik wat haar was overkomen en dat u er een boek over had geschreven. Ik heb toen meteen het boek besteld en in een dag uitgelezen. Ik heb geen woorden voor het verdriet en de lijdensweg die Nienke heeft moeten doorstaan. Maar ook u als moeder moet een vreselijke tijd hebben gehad. Ik heb diep respect voor de manier waarop ook u deze periode heeft gestreden.
Ik hoop dat doktoren in het vervolg niet zo snel meer zullen verwijzen naar het bekende het-zit-tussen-je-oren-verhaal als ze niet direct weten wat het is, al heb ik hier een hard hoofd in, zeg ik als ervaringsdeskundige. Maar hopen mag gelukkig altijd.
Nienke was een heel bijzonder mens.
