"Ze dachten dat het psychisch was"

Dit weekend heb ik de drukproef bekeken en hier en daar nog wat foutjes ontdekt, wat wijzigingen en aanvullingen voorgesteld.

Er is een datum vastgesteld. 23 februari om 16:00 uur wordt het boek gepresenteerd in de Glazen Zaal van het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis.

Ik had al een poosje het idee dat het mooi zou zijn als de presentatie van het boek plaats zou kunnen vinden in de Glazen Zaal van het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis. Ik zou dan de neuroloog die Nienke behandeld heeft en op wie zij erg gesteld was het eerste exemplaar kunnen aanbieden. Vanmorgen heb ik met de persafdeling van het ziekenhuis gebeld, en vanmiddag belde de dokter mij. Hij zal er graag bij zijn en iets vertellen over Nienke’s zeldzame hersentumor. Dat is geweldig. Nu nog een datum!

Naar aanleiding van het interview in het Brabants Dagblad belde SBS6, Hart van Nederland, mij vanmorgen. We hebben afgesproken maar even te wachten tot het boek uit is.

Het Brabants Dagblad is er vlug bij. Ik werd vorige week gebeld voor een interview. En gisteren kwam eerst Margot Buteijn, en later fotograaf Cor de Cock. Gisteravond vond ik het stukje dat in de krant komt al op mijn e-mail. Ik had gevraagd of ik het van te voren mocht lezen. Het raakte me, toen ik het las. Dus ik had eigenlijk geen op- of aanmerkingen.
Het was leuk om Cor de Cock weer te zien. Hij heeft mooie foto’s gemaakt. Met poes Boetje en een foto van Nienke erbij. Ik ben benieuwd wanneer het in de krant komt.

Ik heb vandaag de eindredacteur gebeld, en ik ben helemaal gerustgesteld. Het komt goed met de achterkant van het boek, verzekerde ze me en ze vroeg me een gewijzigde tekst op te sturen. Dat heb ik gedaan.
En wat de redactie van het manuscript betreft: daar word ik bij betrokken.

Ik heb vandaag – op Nienke’s sterfdag- de definitieve tekst van mijn boek over Nienke naar de uitgever gestuurd. Ik had het al heel lang klaar. Ik heb het boek in augustus geschreven. In vijf weken tijd eigenlijk. In september heb ik de eerste versie naar de uitgever gestuurd. Daarna heb ik het telkens weer overgelezen. Dingen veranderd. Anderen laten meelezen. En nu heb ik het uit handen gegeven.

Gisteren heb ik de voorjaarscatalogus van Boekencentrum gezien. Met daarin de aankondiging van het boek over Nienke. Het ziet er mooi uit. Nienke’s boek is door Boekencentrum uitgekozen als hun boek voor de Boekenweek 2011 (10 t/m 20 maart). De Boekenweek heeft als thema: Curriculum Vitae – geschreven portretten. Dus dat komt mooi uit!

Ik schrok er ook een beetje van. Ik had zelf een tekstje ingestuurd bedoeld voor op de achterkant van het boek. Dat tekstje is wel gebruikt voor de aankondiging in de Voorjaarscatalogus, maar er is ook het een en ander uit weggelaten en aan toegevoegd. Jammer dat ze me dat ze me niet even hebben laten meelezen, want nu staan er dingen in die gewoon niet waar zijn:
1. er is sprake van “gewichtsverlies en flauwvallen” . Ik begrijp niet waar ze dat ‘flauwvallen’ vandaan halen. Het woord komt in het boek helemaal niet voor. Nienke is nooit flauwgevallen. Haar klachten waren overgeven en hoofdpijn. Vreselijke hoofdpijn.
2.In het klooster van de zusters is Nienke als kind niet ‘ooit’ geweest, maar heel vaak.

En dan dat woord “meisje” in ‘Verbijsterend levensverhaal van een doodziek meisje’. Je kunt een jonge vrouw van 32 jaar toch geen ‘meisje’ meer noemen! Ik begrijp het wel: het verkoopt misschien wel beter dan wanneer je zegt: “verbijsterend levensverhaal van een doodzieke jonge vrouw”. Maar ìk weet hoe boos Nienke kon zijn als ik haar ‘meisje’ noemde!

Nu ja, die voorjaarscatalogus gaat alleen maar naar de boekhandels. Dus vooruit. Maar ik hoop wel dat de tekst op de achterkant van het boek er anders uit zal zien.

Mijn boek ligt nu dus bij de uitgever. Daar zal een redacteur zich ermee bezig houden.
Ik heb opeens het gevoel dat ik weer over Nienke moet waken.