"Ze dachten dat het psychisch was"

Het was zeer indrukwekkend om je boek te lezen. Je schrijft heel meeslepend. Als lezer zit je er dan midden in. Ik werd er soms echt niet goed van. Hoe veel moeilijker en zwaarder zal de werkelijkheid niet zijn geweest.
Echt reuze knap hoe je het verhaal van Nienke vorm hebt gegeven. Opzet en indeling en bijlagen, allemaal goed.
Ik vond de inleiding van Hans Kronenburg ook heel treffend: wat een gemiste kans voor de kerk.

Met veel aandacht en waardering heb ik de site bekeken. Ik ga het boek zeker lezen!

We hebben nu beiden je boek over Nienke gelezen en het heeft ons ontroerd. Ik realiseerde me dat ik nauwelijks ‘bevroedde’ wat jullie hebben, wat jij hebt meegemaakt in deze tijd die het boek beschrijft. Maar ja, je hebt mij er toen over verteld op de manier zoals je er nu over schrijft, in een sobere, ingehouden, bijna zakelijke, niet emotionele, maar wel afgewogen en toch directe stijl. Maar dan soberder!
Alles staat er nu zoals het gebeurde en zoals het gezegd werd. Dat is krachtig. Het maakt het boek bijzonder leesbaar. Je hebt het geschreven om Nienke niet eenzaam te laten in de tijd, maar haar daarin een plek te geven. Dat doet het boek. Het is o.i. – je zult het misschien niet een goed gekozen woord vinden, maar toch… – een ‘monument’ voor Nienke. De uitgesproken teksten rond de proefdienst in Klaarland en de uitvaartdienst, voegen echt toe! Ze geven de diepte weer, die je eerder in je boek summier, hier en daar, in slechts een enkele zin of gedachte uitte, a.h.w. terloops (Dat maakt het al lezend en – met jullie – meelevend ook zo fascinerend.)

Gisteren je indrukwekkende boek uitgelezen. Complimenten. Heb het bijna direct aan een vriendin doorgegeven die dezelfde ervaringen NU heeft.
Jammer dat de medische wetenschap zo’n werkdruk heeft. Boek geeft gespreksstof genoeg.

Ik heb dit boek in één ruk uitgelezen.
Nienke’s verhaal is aangrijpend en laat je niet los.

Inmiddels heb ik het boek bijna in één adem uitgelezen. Verontwaardiging om de tunnelvisie wisselde af met passages die mij erg ontroerden. Dit boek zou volgens mij verplichte lectuur voor artsen in opleiding moeten zijn.

Ik heb het boek over Nienke in één adem uitgelezen. Uiteraard met een brok in mijn keel en gevoel van ongeloof… Bizar dat een jonge vrouw zoveel pijn moet lijden. Niet geloofd, verkeerd begrepen en uit het leven gerukt wordt.

Ik heb de afgelopen dagen je boek gelezen en ben er nog stil van; over zo’n sluipende rot ziekte en dan de levenskracht en levenswil van Nienke. Het gevecht met ‘de instanties’ en de keuzes van Nienke en dan jou zorgen en volgen ……… en ondertussen Zaltbommel op je bagagedrager. Dank je wel dat dit verhaal hebt opgeschreven, een gedenken van Nienke maar ook herkenning voor wie hun weg zoeken te midden van de medische instanties en voor mij toch ook herkenning bij dat vreemde ambt van ons, ‘even het evangelie verkondigen’ en dan je doodzieke kind thuis op de bank. Mooi om ook om alle teksten van de uitvaart te kunnen lezen.

Ik hoorde van je boek en heb het direct gekocht. Wat ben ik onder de indruk van je boek, ik was wel een beetje op de hoogte van je toen ,maar ik wist niet dat het allemaal zo heftig was voor jullie, en wat was  Nienke een mooie vrouw. Ik heb ze toen wel even gezien in het gasthuis maar toen was ze zo ziek. Ik heb echt veel bewondering voor je.